خیالش باز، شعری بر لبم بی اختیار آورد
که اوصاف علی طبع مرا اینگونه بار آورد

نوشتم خادمش هستم، عجب وهم و خیالاتی
نوشتم بی علی هیچم، چه توضیح اضافاتی…

نوشتم شمس… دیدم گنبدش زیباتر از آن است
نوشتم کعبه و دیدم نجف بالاتر از آن است

به قرآن سر زدم دیدم علی گویا تراز آن است
نوشتم عرش…دیدم مرتضی اعلی تر از آن است

(نریشن): لَوْ أَنَّ اَلرِّيَاضَ أَقْلاَمٌ وَ اَلْبَحْرَ مِدَادٌ وَ اَلْجِنَّ حُسَّابٌ وَ اَلْإِنْسَ كُتَّابٌ مَا أَحْصَوْا فَضَائِلَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ

شبیه جبرئیل از درک این اوصاف درماندم
صد و ده بار امشب قل هوالله احد خواندم

من از شوقش زمین خوردم، ولی مولا بلندم کرد
همیشه یاعلی گفتم، علی از جا بلندم کرد

سَر و سِرّ مرا با او، کسی جز او نمی داند
علی نادیده می بیند، علی ننوشته می خواند

چه بهتر ازهمین اول بگویم حرف آخر را
کسی از ابتدا تا انتها نشناخت حیدر را

کسی نشناخت حیدر را به غیر از مصطفی وقتی…
گره زد دست خود را سخت در دست خدا وقتی….

به چشم حاجیان شور تماشا می رسید آن‌روز
کنار برکه ای دریا به دریا می رسید آن‌روز

نگاه نافذ احمد، زمین را در تصرف داشت
زمان هم از نبی انگار، دستور توقف داشت

نفس ها حبس شد، در سینه ها خوف و رجا افتاد
بدون همهمه زنگ شترها از صدا افتاد

زمینِ گرمِ صحرا از پریشانی سراسر بود
همه باخویش می گفتند آیا حج آخر بود؟!

نبی فرمود بسم الله،ای ارض و سما بشنو!
گواهی باش ای تاریخ! پیغام مرا بشنو

نبی همدوش مولا آسمان ها را هوایی کرد
خدا از شاهکار آفرینش رو نمایی کرد

نبی فریاد زد، بر عالم و آدم مُسَلَّم شد
علیّ بن ابی طالب، ولیُ الله اعظم شد

بی قرارم بی قرارم
مرتضی حق باشد و من حق مدارم
بی قرارم بی قرارم
تا علی را دوست دارم رستگارم
بی قرارم بی قرارم
دشمنی با دشمنش شد اعتبارم

((اَشدّاء علی الکفار)) قَتّال العرب… یعنی…
جهان از شوکتش فریاد زد: یاللعجب، یعنی…

خدا وقت تماشایش، دلِ بی طاقتی دارد
خوشا قنبر برای خود چه اعلی حضرتی دارد

سری ندیدم در این حوالی که خاک پای علی نباشد
که خاکِ چسبیده بر عبایش، دگر جدای علی نباشد

قسم به مالک قسم به قنبر “ولی” فقط حیدر است حیدر
موالیِ هیچکس نباشم اگر ولای علی نباشد

علی ز موسی و آدم اکمل علی ز عیسی و نوح افضل
بگو برادر! مکن معطل، عدو که جای علی نباشد

جز گوشه ایوان ‌تو ، دل بند ندارد
صد شُکر دلم غیرِ تو دلبند ندارد

با یک ‌مژه ات صید نمودی دل ما را
صیادْ چنین تیر هدفمند ندارد

ای موعظه از آن لب تو قند مکرٌر
شیرینی گفتارِ تو را قند ندارد

هنگامه خلقِ تو ، «تبارک»‌ به خودش گفت
بهتر ز تو ‌در خَلقْ ، خداوند ندارد

در وقت دعا گفت نبی هم «بعلیٍ»
او ‌پیش خدا غیر تو سوگند ندارد

اللهُم اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ روحِ وَلیکَ عَلی بنِ اَبی طالِب ، اَن تُعَجِّل فَرَجَ وَلیکَ صاحبَ الزَّمان

غیر از تو هر چی دلدادگی بود
از بچگی بود و از سادگی بود
از بد بیاری هرچی بگی بود
بی تو مگه زندگی زندگی بود
لحظه به لحظه عمر تباهم
آلودگی بود و آلودگی بود …

با دعای فاطمه
به تو مبتلا شدم
تو کشوندی قلبمو
تا که سر به راه شدم

من پای اومدن تو
با مادرت ندبه می‌کنم
جونیمم رفت ندیدمت
تا جون دارم گریه می‌کنم

بیا آقا جان آقا جان آقاجان …