شمع آوردند بر در، تا تسلایش دهند

خانه اش را مهر مردم، نور باران کرده است

یک ستاره بر زمین افتاد لرزید آسمان

کهکشان را گوشواری سوگواران کرده است

زانوانی را که میدان های جنگش خم ندید

چشم های بسته ات بانو چه لرزان کرده است

اشک هایی که شب و روز از وجودت ریختی

کار تشییع تو را بر دوش آسان کرده است

حال باید خاک را با آن گلی آذین کنم

که پیمبر با لبانشن بوسه باران کرده است

با بودنت سلام علی یک جواب داشت

آن یک سلام هم پس از این بی جواب شد

با من حساب داشت عدو از غدیر خم

از من تو را گرفت و دگر بی حساب شد

کار مردان قلم ممدوح اما فاطمه روضه اش

اسلام داران را مسلمان کرده است