سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

نگه جز پیش پا را دید، نتواند

که ره تاریک و لغزان است

وگر دست محبت سوی کس یازی

به اکراه آورد دست از بغل بیرون

که سرما سخت سوزان است

نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک

چو دیوار ایستد در پیش چشمانت

نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟

ز چشم دوستان دور یا نزدیک

مسیحای جوانمرد من! ای جان

هوا بس ناجوانمردانه سرد است آی

دمت گرم و سرت خوش باد

سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای

منم من، میهمان هر شبت، لولی وش مغموم

منم من، سنگ تیپا خورده ی رنجور، نغمه ی ناجور

نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم

بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم

نفسها ابر، دلها خسته و غمگین

درختان اسکلتهای بلور آجین

زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه

زمستان است

بی تو اینجا همه در حبس ابد تبعیدند

سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

سیر تقویم جلالی به جمال تو خوش است

فصل ها را همه با فاصله ات سنجیدند

تو بیایی همه ساعت، همه ثانیه ها

از همین روز، همین لحظه، همین دم عیدند

الهی عظم البلا برح الخفا و انکشف الغطا و انقطع الرجا

و ضاقت الارض منعت السماء رحمت منان ز آسمان ببار

و انت المستعان الیک المشتکا به کعبه تکیه کن به دل مرحم گذار

علیک المعول فی الشدة و الرخا

دل شود امشب شکوفا در زمین

میزند لبخند شادی در زمین

آسمان دل تیسم می کند

روی ماهت را تجسم می کند

السلام ای آفتاب پشت ابر

السلام ای اوج قله کوه سبز

السلام ای آخر هر دل خوشی

عاقبت از غم تو ما را می کشی

ای مسیح آل پیغمبر سلام

انتهای سوره کوثر سلام

ای امام صالحان در روی خاک

پرده بگشای از رخت روحی فداک

کی می آیی دل تمنایت کند

تا که روزی بوسه بر پایت کند

ای خوش آن روز فرجت برپا شود

با دو دست فاطمه امضا شود

به خدا ای پسر فاطمه تنها نه حرم منتظر توست، عرب تا به عجم منتظر توست، به خون پسر فاطمه سوگند که بر گنبد زرین حسین بن علی سید الاحرار، علم منتظر توست، نه اسلام که ابناء بشر منتظر توست، زمان منتظر توست، جهان منتظر توست، نبی منتظر توست، علی منتظر توست، بیا فاطمه بیش از همگان منتظر توست، حسین و حسن و زینب و 72 تن منتظر توست، خدا را که آن گنبد ویران شده و قبر پدر منتظر توست، بیا ای شرف شمس رسالت، به خداوند قسم دیر شده صبح وصالت

دردم مداوا می کنی مثل همیشه

عقده ز دل وا میکنی مثل همیشه

آیین زیبا می شود با یک نگاهت

دل را تو شیدا می کنی مثل همیشه

دروازه لطف و کرم را می گشایی

وقتی که لب وا میکنی مثل همیشه

تو مثل بابایت علی غم های خود را

با چاه نجوا می کنی مثل همیشه

تو مثل زهرا مادرت از بس که خوبی

با ما مدارا می کنی مثل همیشه

رخت سفر بر تن کن و از جاده ها برگرد

پوسید نخ ها بر تن لبّاده ها برگرد

ای انتقام بانوی در کوچه افتاده

رخت سفر بر تن کن و از جاده برگرد